ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ

μικρές “κοκκώνες” για τη Μόρφω, για τον Ευαγγελινό, για τα βαφτιστήρια της και τα φτωχά της γειτονιάς. Τότε ήταν που ο Ευαγγελινός έκλαιγε με παράπονο γιατί η δικιά του κοκκώνα δεν ήταν πολύ μεγάλη! Ας διάλεγε όποια ήθελε, του έλεγε η μάνα, αλλά αυτός δεν ησύχαζε, τις ήθελε όλες δικές του! Γελούσε η μητέρα, τον παρηγορούσε: “Το Σάββατο το βράδυ θα έρθει η κουρούνα (κρα, κρα!) να φέρει το τυρί και το κρέας (τσι, τσι!), και τότε να δεις χαρές ο Βαγγελινός, σαν ακούσει κρα, κρα την κουρούνα να χτυπά το παραθύρι. Πάρε Βαγγελινέ το τυρί, πάρε και το τσι τσι να φάτε!” Χαρούμενο το παιδάκι ψέλλιζε: “Θα έρθει η κουούνα, να φέει το τσι τσι…” κι έπλεκε τα δάχτυλά του να μιμηθεί το πέταγμα του πουλιού, όπως του έδειχνε η μητέρα..