ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΕΛΟΝΑ

Μια φορά –δεν πάει καιρός– ένα κόκκινο κουμπί αποκόπηκε από την κουμπότρυπά του κι έπεσε στο πάτωμα. Βρέθηκε ολομόναχο, μακριά από τα πέντε αδερφάκια του, κόκκινα κι αυτά. Γύρω του κλωστές, κόπιτσες, πολλές καρφίτσες, ολόγυμνες κουβαρίστρες, πολύχρωμα πανάκια κι από δίπλα μια ραπτομηχανή που τη δούλευε ένα γρήγορο πόδι. Ήταν ένα δυστυχισμένο κουμπί. Τώρα πώς θα ζούσε χωρίς την κουμπότρυπά του, πρωί βράδυ να μπαίνει και να βγαίνει, χωρίς μια φωνή αποπάνω του να τραγουδάει; Αν είχε μάτια θα ’βαζε τα κλάματα.